جایگاه امر به معروف و نهی از منکر در جامعه اسلامی

این روزها، بحث دو فریضه امر به معروف و نهی از منکر چه از سوی متدینین و معتقدین به دین مقدس اسلام و چه از سوی معاندین و بعضی از دنباله های داخلی آنها به بحثی دامنه دار و گسترده تبدیل شده است جدای از اینکه اشکالهای فنی، تخصصی و فقهی بی شماری به دیدگاه های غیر حرفه ای و غیر تخصصی مخالفان اجرای این حکم صریح خداوند تبارک و تعالی که جزء فروع دین مبین اسلام است وارد است. ماه محرم به عنوان بزرگترین قدرت نرم و بهترین فرصت برای ورود و بصیرت بخشی جامعه اسلامی به این دو فریضه مهم دینی است . قیام سرور و سالار شهیدان حضرت امام حسین (ع) آنگونه که خود در وصیت نامه اش به محمد حنفیه فرموده است ، یکی از مهمترین اهداف حرکت و قیام خود را امر به معروف و نهی از منکر می داند و می فرماید: ((انما خرجت لطلب الاصلاح فی امه جدی ارید ان آمر بالمعروف و انهی عن المنکر . من فقط برای اصلاح امت جدم به پا خاسته ام می خواهم امر به معروف و نهی از منکر کنم((.

در واقع عاشورا به عنوان نقطه عطف تلاقی و مواجهه عریان دو جبهه معروف و منکر است . لذا بزرگترین معروف در عالم خلقت شجره طیبه ائمه اطهار هستند. ملاکها ، شاخصهای معروف در قرآن کریم سیره و منش نبی مکرم اسلام و ائمه اطهار بروز و ظهور یافته است در مقابل شجره خبیثه که تمام شاخصهای منکر و خوی استکباری در هر دوره ای از تاریخ در مقابل معروف قد علم می کند که در عصر حاضر استکبار جهانی به سرکردگی امریکا نشأت گرفته است و امروز منکر عظیم آمریکا است. همه فسادها، آشوبها و رذایل اخلاقی از این شجره خبیثه رشد پیدا می کند.

دشمن درست در روزهایی که نمایندگان محترم در مجلس شورای اسلامی در مورد این دو فریضه الهی قانون می نویسند از حربه اسید پاشی در جهت تشویش اذهان عمومی استفاده می کند تا این اقدام پسندیده مجلس را تحت الشعاع قرار دهدو جای بسی تعجب و صد البته تأسف است که برخی از رسانه های داخلی همنوا با تبلیغات مسموم رسانه های استکباری انگشت اتهام به سمت این دو فریضه الهی و متدینان گرفته و به سم پاشی که اثر تخریبی آن به مراتب بالاتر از اسید پاشی است مشغولند که می طلبد مسئولین ذی ربط نسبت به این منکر مهم اقدامی در خور این منکر انجام دهند . درباره لزوم اجرای این فریضه ، مباحث و سخنان بی شمار گفته شده است که نیاز به تکرار آن نیست اما آنچه این روزها دوباره بر سر زبانها افتاده است چگونگی اجرای این واجب الهی است.

بی گمان یکی از شیوه های پسندیده دعوت به خوبی و نهی از بدی ، تشویق همگان به سوی ارزش های متعالی اخلاقی ، انسانی و اسلامی است. تشویق به ارزش ها و خوبی ها از امتیازات مکتب های الهی و دینی است و پیامبر اسلام (ص) نیز در این راستا همواره پیشقدم بوده و به عنوان نمونه ای کوچک ، فرماندهان، صاحب منصبان و زمامداران را از میان افراد لایق و برخوردار از صفات برجسته و نیک ، برمی گزید و هرگز افراد با سابقه بد را در پست های خاص جامعه آن روز نمی گمارد و این اقدام آن حضرت (ص) خود نمونه ای تشویقی در اجرای امر به معروف و نهی از منکر است. پیامبر اعظم (ص) در خصوص اهمیت این فریضه می فرمایند کسی که امر به معروف و نهی از منکر کند جانشین خدا، پیامبر خدا و کتاب خدا بر روی زمین است. لذا این دو فریضه الهی بالاترین جایگاه در منظومه فکری همه مسلمانان جهان دارد. با این پیشگفتار، معلوم نیست برخی دوستان به چه علت در زیر سوال بردن و یا در تلاش برای کمرنگ جلوه دادن این فریضه دینی با دشمنان هم سخن و هم اندیش شده اند. آیا در صراحت اجرای امر به معروف و نهی از منکر از سوی خداوند، پیامبر و پیشوایان دینی (ع) شک و شبهه ای وجود دارد؟ یقیناً که جواب منفی است و احادیث نبوی و روایات معصومین (ع) به صراحت، بیانگر لزوم اجرای امر به معروف و نهی از منکر به منظور برخورداری از جامعه ای پاک وشایسته است.

در چه جامعه ای، واداشتن افراد به انجام کارهای پسندیده و باز داشتن آنها از کارهای ناشایست گناهی نابخشودنی و خلاف عقل است؟ چه کسانی در این جامعه، از اجرای این کار، آسیب می بینند. به یقین، همه جوامع و مکاتب بشری، خواهان اجرای قوانین انسان ساز در راستای برخورداری از جامعه ای سرشار از فضایل و خوبی هاست و غیر از این نیز، سخن به گزاف است.

حال باید دید چرا منافع عده ای در اجرا نشدن امر به معروف و نهی از منکر است و چرا اینان برای جلوگیری از این فرع مسلم دین اسلام در تلاش اند؟ این پاسخی است که نیازمند توضیح بیشتر از سوی این جماعت است.

رئیس شورای اسلامی شهر بندرعباس