💢بحران رویدادی است که به طور طبیعی یا به وسیله بشر، به طورناگهانی یا به صورت فزاینده به وجود آید و سختی و مشقتی را به جامعه انسانی تحمیل کند که برای برطرف کردن آن، نیاز به اقدامات اضطراری ، اساسی و فوق العاده می باشد. مدیریت بحران علمی کاربردی است که به وسیله مشاهده سیستماتیک بحران ها و تجزیه و تحلیل آنهادر جستجوی یافتن ابزاری است که به وسیله آن ها بتوان از بروز بحران ها پیشگیری نموده و یا در صورت بروز آن، درخصوص کاهش اثرات آن  آمادگی لازم، امدادرسانی سریع و بهبود اوضاع،اقدام نماید. موضوع مشارکت شهروندان در مدیریت بحران نیز از جمله موضوعات مطرح در علم مدیریت بحران است، این مشارکت با هدف بالا بردن توان و قدرت اجرایی دستگاههای موظف در مراحل مختلف مدیریت بحران میباشد. به طور کلی می توان شهر را موجود زنده ای تصور کرد که باید برای ادامه حیات و سلامتی آن برنامه ای وجود داشته باشد که مانع بروز بحران و یا حداقل، کنترل بحران شوند. از آنجا که شهر را مدیران شهری مدیریت می کنند، این مدیران در زمان بروز بحران باید بتوانند آن را مدیریت نمایند.پس در هنگام بروز بحران ها، مسئوليت کنترل آنها بر عهده مدیران شهری است.همواره بايد مجموعه اي از طرح ها و برنامه هاي عملي، براي مواجهه با تحولات احتمالي آينده در داخل سازمان ها بخصوص شهرداریها تنظيم شود و مديران بايد درباره اتفاقات احتمالي آينده بينديشند و آمادگي رويارويي با وقايع پيش بيني نشده را کسب کنند. يکي از اين طرح ها و برنامه هاي عملي، آموزش و مشارکت شهروندان در بحران های مختلف است.

💢 نقش و مسئولیت قابل واگذاری به نیروهای داوطلب متناسب با مراحل مدیریت بحران، همکاری و مشاوره در امور کاهش اثرات و پیشگیری، آمادگی، مقابله، مشارکت در فرایند بازسازی و بازتوانی پس از بروز حوادث در قالب سلسله مراتب شهری شامل محله، ناحیه، منطقه و شهر تعیین می شود. سیستم جامع مدیریت بحران، مخاطرت بالقوه و منابع موجود را ارزیابی کرده و طوری برنامه ریزی می نماید که منابع موجود را با مخاطرات موازنه کند تا با استفاده از منابع موجود بتوان بحران را کنترل کرد.به عبارت دیگر زمان شروع واکنش و امداد رسانی، هزینه عملیات برای امداد رسانی و بازسازی باید کاهش یابد. شواهد متعددی از کشور های توسعه یافته و در حال توسعه در خصوص لزوم مشارکت شهروندان در امر مدیریت خطرات و بلایا که به عنوان یکی از اجزاء توسعه پایدار مطرح است، وجود دارد.این تجربیات به خصوص در کشوری مانند ژاپن حاکی از آن است که اقدامات دولتی و سازمانها به تنهایی کافی نبوده و در بسیاری از موارد با نادیده گرفتن نیازها و ارزش های محلی همراه اند و نهایتا باعث افزایش هزینه های بالا نسبت به اقدامات پیشگیرانه می شود. لذا اقدامات کاهش خطرات و بلایا زمانی حداکثر توان بخشی را دارا خواهد بود که با مشارکت مستقیم شهروندانی که در معرض مخاطرات هستند همراه باشد. در دو یا سه روز اول بحران، فقط شهروندان مسئول واکنش هستند که همدیگر را کمک کنند، افراد را نجات دهند و سرپناه موقت و آب و غذا برای قربانیان ارائه بدهند. سپس سازمان‌های دولتی و غیردولتی وارد عمل می شوند و برنامه‌هایی با اهداف مختلف از جمله نجات افراد و تأسیس کمپ‌هایی برای افراد بی‌خانمان آغاز می شود.

💢 مطمئنا با تکیه بر اصل ترویج و آموزش اقدامات مدیریت بحران در بین تمامی آحاد جامعه ، می توان فضایی را بوجود آورد که تک تک شهروندان، خود را در هنگام بحران، مسئول بدانند تا دیگر نظاره گر نمونه ای از رفتار غیر مسئولانه عده ای از مردم در زمان بحران هانباشیم. با توجه به اينکه اين امر (مشارکت شهروندان) در کشور ايران به عنوان يکي از کم رنگ ترين مسايل در تصميم گيري ها مدنظر است و نتيجه اين امر وجود ضعف فرهنگ ايمني در بين شهروندان ايراني است،نیاز به آموزش و به دنبال آن مشارکت شهروندان در پيشگيري یاهمراهی از حوادث احتمالي مي باشد.در زمان فعلی با توجه به شیوع ویروس کرونا ومرگ ومیر ناشی از آن آیا وقت آن نرسیده است که همگی، خود را مسئول بدانیم و با اصل ترویج علم و آموزش مدیریت بحران در بین تمامی  شهروندان، آن ها را نیز با وظایفشان آشنا کنیم. یک نمونه موفق مشارکت شهروندان در مدیریت بحران ، مجموعه شهرداری بندرعباس به عنوان بازوی اجرایی مدیریت شهری می باشد که با اقدامی بسیار جالب در سازمان آتش نشانی بندرعباس، با جلب مشارکت شهروندان و ایجاد گروه نام (نجات امداد مردمی) مشغول ضد عفونی وگندزدایی شهر ودیگر اقدامات مرتبط، می باشد که در کشور ما این حرکت بی نظیر است. گروهای مردمی با همراهی مسولین در شهر بندرعباس با توجه به آمادگی خود و آموزشی که دیده اند در برابر بحران کرونا، خود را به عنوان یکی از منابع اصلی کمک کننده در مدیریت بحران دانسته و مفید واقع شده اند.به امید روزی که همه ما، با تکیه و بر اساس اصول آموزش و ترویج اقدامات مدیریت بحران بتوانیم به وظیفه انسانی و مسئولانه خود در این امر، عمل کنیم.